martes, 29 de marzo de 2011

EXPOSICIÓN: DESTINO O MUNDO



Este ano estamos a levar a cabo uns cantos Proxectos Interdisciplinares, que se materializan en exposicións cas que poñer bonitiña a nosa Biblioteca.
O que vos presentamos a continuación e unha colaboración entre o Departamento de Artes Plásticas e Xeografía e Historia, realizada polo alumnado de 3º da ESO.
Actividade consistíu nun traballo sobre turismo, dirixido pola nosa fantástica profesora de Xeografía e Historia, Isabel, na que os alumnos/as elaboraban un tour por diferentes países, que presenatban en forma de presentación power point, diario de viaxe, guía turistica, etc...
No tocante a Eduación Plástica e Visual, a nosa labor foi realizar maquetas e siluetas dalgúns dos edificios máis representativos do mundo, así mesmo tamén dbuxamos as siluetas dos continentes para situar os monumentos construíos en cada país.
Na zoa de exposición da Biblioteca do IES poderedes atopa, ademáis dos traballos relizados, libros, enciclopedias e películas referentes ao tema.
Estades todos invitados.
Se queredes saber máis visitade a blog Antártida (Xeografía de 3º) ou A Ollada Indiscreta (Educación Plástica e Visual)




domingo, 27 de marzo de 2011

RECORDANDO A XAPÓN


A nosa compañeira de historia Paz fai unha recomendación artística: A gran ola de Kanagawa, e dende a Biblioteca do IES propoñémosvos unha reflexión:

¿A percepción deste cadro é a mesma tras o acontecido en Xapón tralalo terremoto e o tsumani ?

EPV rende homenaxe a Miguel Hernández


Na área de Educación Plástica o día da poesía traballamos a figura de Miguel Hernández, descubrindo algo sobre a súa biografía e ilustrando o poema de "EL CORAZÓN ES AGUA" do poeta.

As pezas que veredes a continuación foi o resultado da nosa dinamización e participación.


A Competencia en Comunicación Lingüística. Un proxecto de Centro


O día 1 e 2 de abril celébrase en Santiago as II Xornadas sobre A Competencia en Comunicación Lingüística. Un proxecto de Centro. As cal temos o pracer de asistir como relatores, para compartir en xeral as experiencias dos diferentes Departamentos e en concreto na área de EPV. Como material que acompañe a exposición Cristina Fernández elaborou dúas presentacións que podedes ver a continuación:




lunes, 21 de marzo de 2011

Todo é poesía



Se facemos un percorrido pola historia da humanidade dende as lonxanas cavernas ata os edificios intelixentes de hoxe en día, atoparémonos cos constantes intentos do home ao longo dos séculos, de convertir o cotiá en Arte:

A arte de narrar

A arte de comer

A arte de oír

A arte de amar

A arte da pescuda

A arte de facilitar

A arte de sanar

A arte de calcular

A arte de reciclar

A arte de conmover

A arte de plasmar

A arte de comunicar


A arte non ten porque ser complexa, de feito, as grandes obras mestras aparentan ser sinxelas... Cando o artista, desde calquer disciplina, é capaz de tocar a alma humana e conmovela desde esa sinxeleza, eso é Poesía.

TODO PODE SER POESÍA

TODO É POESÍA


Bioloxía e Poesía


Parecería tremenda contradicción
Mezclar la Biología con la Poesía
La primera es pura teoría
La segunda llena de filosofía
Una es del cuerpo, la otra del corazón
Que magnífica combinación!
Con la Biología yo aprendo
Acerca del cuerpo humano
Con la Poesía, solo del corazón
Con la Biología analizo el ambiente
Con la Poesía mi pasado y mi presente
Con la Biología aprendo del ADN
Con la Poesía lo que me conviene
Con la Biología observo microbios
Con la Poesía me veo en tus ojos
Con la Biología mi mente sorprendo
Con la Poesía mi alma sustento
Con la Biología hago experimentos
Con la Poesía lindos sentimientos
La Biología me hace estudiar
La Poesía me hace vibrar
Mis maestras y amigas
La Biología y la poesía
O será…
La Piología y la Boesía
Ya no sé como explicar
Esta confusión literal
Sin embargo no es de pensar
Sino de agradecer
Por tan grande satisfacción
Que dan a mi mente y mi corazón.

Todo é poesía


O 21 de marzo, inicio da primavera, é tamén o Día da Poesía. Este ano o IES Monterroso quere conmemorar esta efeméride con poesías que teñen relación con todas as materias; coa arte, coas matemáticas, coa bioloxía, a mediciña, a música, a física, a química... Porque no mundo no que vivimos ...Todo é poesía


Por ese motivo, nestes días podemos ver no hall un panel con estas poesías tan particulares e á vez tan fermosas.

Día da poesía: "Cos peitos desenchufados"


"Cos peitos desenchufados", poemario de galego afincado en Islandia, Elías Portela, é unha nova viaxe literaria baseada na imaxe poética, na súa forza e nas posibilidades da palabra. A reciclaxe, a cirurxía e a logotecnia compoñen un universo poético prmeable e complexo que só atopa a súa razón da existencia na creación dunha linguaxe propia.



O manuscrito ábrese indeciso


e os membros cápsicos do seu horto...

uns campanean e outros non


As badaladas máis enrubestecidas

condimentan o meu ventre



Hai variantes que son unha orxía

e hai variantes que son unha depilación ortográfica


Elías Portela

jueves, 17 de marzo de 2011

Día da poesía: Arte e poesía.

Poesía escrita por Dalí ao súa musa e amor Gala:


Elegías a Gala

Fuente de vida
de noches sin mañanas
yo puedo llegar al surtidor
donde he visto súbitamente
la imagen tan amada
que llevaba grabada
en el fondo de mis entrañas.

Yo sé donde está
el pan de vida
tan blanco es
que cerrando los ojos
lo continuo a ver por transparencia
pan de vida
yo sé donde está el horno
en las llamas del cual
he visto prefigurada
la imagen tan amada
de Gala tan amada
horno que las totémicas guirnaldas
le sirven de adorno.

Yo sé donde está
en el fondo de la tierra
el bloque de mármol
donde está contenida
la imagen de Gala tan amada.
Cuatro elementos obsesionan mi Gala
aire, agua, fuego y tierra
que corresponden a mi Gala
que conocí antes de nacer.

¡Aire ,aire! es el que respiro
de noche y de día
veo sin cesar la imagen de mi Gala tan amada
el recuerdo de mi Gala tan amada
donde respiro sin cesar
de noche y de día
¡el aire, el aire!
de mi Gala tan amada.

En el fondo sin mañanas
el agua se vierte sin fin
en el surtido del jardín
donde he visto detalladamente
el rostro de mi Gala

Día da poesía: poesía e matemáticas

MATEMÁTICAS Y POESÍA
Esos números que crecen y crecen sin descanso,
0.9, 0.99, 0.999, 0.9999, 0.99999,....
Acercándose cada vez más a la unidad divina,
acariciándola sin llegar a tocarla todavía:
esta sucesión numérica es también poesía.
Es como una rima inacabable y sostenida,
como una esperanza siempre insatisfecha,
como un deseo que nunca se detiene,
como un cercano horizonte inalcanzable...
Triángulos, círculos, polígonos,
elipses, hipérbolas, parábolas,
suenan en nuestros oídos desde Euclides
como formas geométricas abstractas,
figuras ideales que viven con nosotros,
porque también en el amor hay triángulos
y en el cielo se dibuja sin compás el arco iris.
Vais paralelos siempre lenguaje y geometría,
pues en el habla se esconde las elipses,
en los libros sagrados se habla de parábolas
y en los poemas épicos se disparan las hipérbolas.
Números y formas, imágenes y ritmos
orden y luz en versos y en teoremas,
con un toque supremo de armonía,
estáis juntas en la memoria de los tiempos,
juntas estáis matemática y poesía.
Gonzalo Sánchez Vázquez

Fragmento de "DE LAS CIEN CARTAS DE AMOR"

No tienes tiempo real fuera de mi ansiedad,
yo soy todo tu tiempo.
No posees dimensiones precisas
más allá de mis brazos extendidos.
Yo soy tus dimensiones por entero:
tus círculos, tus ángulos,
tus curvas
y tus rectas.
El día en que te adentraste en los bosques de mi pecho
fuiste a la libertad.
Cuando saliste de ellos,
fuiste esclava.
Pudo comprarte el jeque de la tribu.

Día da poesía: poesía e Biloxía.

Un alienígena de marte vino,
a estudiar la Tierra aunque no es seguro,
y en su libro duro
apuntaba lo que descubría;
lo que escribía
no se entendía,
hasta que un día
desciframos el código,
y lo que allí decía
era muy similar a lo conocido.
Y de la siguiente forma el alien narraba:

Sección Tres,
Capítulo Diez:

Mitocondrias que hallé en un pez, una bacteria y un ciprés.
Producían energía, el alien decía.

Cloroplastos, no hallé en el pez, ni bacteria, pero sí en el ciprés.
Fotosíntesis hacía, el alien decía.

Algo raro, el Lisosoma,
con sus enzimas digestivas
propina curiosidad, el alien decía;
lo hallé en el pez y el ciprés,
mas no en la bacteria.

Plástidos, gordos y feos,
llenos de alimento
y también de pigmento...
El alien no lo encontró en el pez, ni bacteria, pero sí en el ciprés.

Y en la Sección Última,
Capítulo Final:
el alien con un adiós,
se despedía,
porque tanta estructura citoplásmica
lo aburría.

RECOMENDACIÓN: QUE VER NA TV.


Senón tendes nada urxente que facer o venres as 22:15 ,dende a Biblioteca do IES recomendámosvos que vexades na 2 de TVE o programa de documentais “ Imprescindibles” presentamos un exquisito documental sobre un dos maiores tesouros da cultura oral : os contacontos.
No audiovisual “ La memoria de los cuentos”, o director José Luís López Linares co seu equipo desprázase por toda España recollendo os contos que foron transmitido nos seos familiares, nas portas das casas e nos traballos de recolección de das diferentes comunidades da nosa xeografía.

Con motivo da día da poesía podedes ver o seguinte documental do mesmo programa “Os imprescindibles” sobre Miguel Hernández .

Día da Poesía: a Química pode ser poesía


Lara Villalobos
(México)

EL ÁTOMO

El átomo es esencial para la materia
como la risa a la comedia.

Tiene en su centro quietos protones y neutrones
y alrededor juguetones electrones,
los electrones van con mucha prisa
pues no se les ve ni la risa.

El átomo metálico
busca a otro que no lo es
y al unirse forman un enlace iónico
cediéndole un electrón a él.

En el enlace covalente
ni se pierde ni se gana
y no es como mucha gente
que recibe y no da nada,

En el caso del coordinado
dos electrones se han donado
y los no metales han actuado.

Día da Poesía: A Física tamén é poesía


TEORÍA DE LA LUZ (Alberto Blanco, México)


La paradoja de nuestro pensamiento

consiste en que -al igual que la luz

exhibe una doble naturaleza:


Por un lado, es como un tren de ondas

y, por el otro, como un río de partículas.


Así, nuestro pensamiento contiene en sí mismo

dos posibilidades paradójicas infinitas:


Crecer hasta ocupar todo el espacio

y llegar -como las ondas de un estanque-

a cubrir la inmensidad de la mente;

O reducirse hasta ocupar el espacio mínimo

como un arduo foco reconcentrado

en su naturaleza particular.


La brillantez de esta micra imposible

es 10 que vemos;


La claridad de este inmenso espacio vacío

es donde vemos;


Pero la verdadera paradoja somos nosotros:

los que vemos



Día da poesía: Os "cadros -poema" de Miró


O día 21 de marzo é o Día da Poesía, data do comezo da primavera. Que mellor ocasión para achegarnos á obra de Joan Miró e a súa "poesía na pintura"!

Miró é un dos grandes artistas do século XX. A súa xenialidade consistíu nunha constante búsqueda nos camiños da arte. Trátase dun pintor con traxectoria propia e un estilo particular. Os seus inicios son na súa Cataluña natal, moi en contacto coas vangardas de París. Nos anos 20 Miró vive na capital francesa empapándose das novidades pictóricas da época e moi en contacto co Surrealismo. As súas imaxes son abstractas, presentando un elaborado universo de signos. Destes anos son os seus "cadros-poema" ou "poesía na pintura". Os seus cadros son máis ben sensacións poéticas. O autor combina cores e palabras. Estas parecen provir do máis fondo da mente, do subconsciente, son ensoñacións do autor plasmadas na pintura. De ahí o seu carácter absurdo, sen pasar polo filtro da razón.

"El cuerpo de mi morena" é un destes cadros-poema. Se nos fixamos di o seguinte:

"Le corps da ma brune puisque je l'aime, comme una chatte habillé en vert salade comme de la grêle, c'est pareil"

Agora en español:

"El cuerpo de mi morena
puesto que yo la amo,
como mi gata vestida de verde lechuga,
como el granizo, a ellos se parece"

Novidades na biblioteca: 1984


"1984 "é unha das grandes obras do século XX. O seu autor é George Orwell que a publicou no ano 1948. Orwell presenta un futuro no que unha dictadura totalitaria anula ó individuo, a súa esfera privada non existe xa que nada escapa ó control do estado (o ollo que todo o ve, o Gran Irmán) É unha crítica contra o partido único, contra todas as dictaduras . De feito, Orwell vive na época dos rexímenes dictatoriales de Entreguerras e foi testemuña na Guerra Civil Española (1936-39). A obra de Orwell é un referente no mundo actual, con gran influencia na literatura, no cine e na televisión. Outra das súas obras é a coñecida "Rebelión na granxa" (1945), unha fábula e unha parodia do estalinismo.

Novidades: "O curioso incidente do can á medianoite




"O curioso inceidente do can á medianoite" de Mark Haddon e editado en galego por Rinoceronte, conta a historia dun rapaz de quince anos, Christopher Boone. Este destaca en matemáticas, nas ciencias e tamén na xeografía. Sen embargo, non é capaz de relacionarse con outras persoas, é un neno autista. Unha noite atopa a Wellington, o can da veciña, asasinado no xardín. Pola súa conta inicia as pescudas...que o levarán a cuestionar a lóxica do mundo que lle rodea.

Mark Haddon (Reino Unido, 1963) é escritor, ilustrador e guionista. Traballou algún tempo con persoas con discapacidades físicas e mentais. O curioso incidente do can á medianoite foi acollido con gran éxito, chegando a traducirse en 35 idiomas.

miércoles, 16 de marzo de 2011

ADIVINA QUIEN VIENE A CENAR II


Dentro duns día comenzaremos a expoñer, por fín, as fotografías de" Adivina quien a cenar".
Un delas é esta, a interpretación dunha obra dun famoso artista surrealista, que fixo a seguinte afirmación : "Esto non é unha mazá" referíndose a un debuxo dunha mazá.
PREGUNTAS:
¿Cal é artista do que falamos e como se chama a obra que reinterpretan os alumnos de 3ºC Vanessa, Emilio, Paula e Laura.

ME HA HECHO POETA LA VIDA















Con motivo do Día da Poesía que se celebra o 28 de Marzo, decidimos homenaxear a Miguel Hernández, e o seu libro " Me ha hecho poeta la vida" unha recopilación de 15 poemas sobre a vida, a morte, a dor e o amor. Onde non só descubriremos a alma do poeta en forma de carta directa ao corazón, senón que tamén disfrutaremos das ilustración dos mesmos, un verdadeiro agasallo para os sentidos.

¿ Sabías que......

Miguel Hernández abandou o colexio os 14 anos para axudar ao seu pai e comezou a traballar de cabreiro, mentres coidaba as cabras lía todo o que caía nas súas mans, mentres que o seu su pai lle rifaba polo seu gusto pola lectura.
No pobo non tiña acceso aos libros , sería un amigo, Ramón Sijé, que estudaba na universidade quen lle escollía a lectura.


El corazón es agua



El corazón es agua

que se acaricia y canta.



El corazón es puerta

que se abre y se cierra.



El corazón es agua

que se remueve,arrolla,

se arremolina,mata.



Novidades "históricas" na Biblioteca

A partir desta semana podemos disfrutar de "cine histórico" na nosa Biblioteca. Cine e historia é unha boa combinación e un xeito diferente e divertido de aprender. Ahí van algunhas delas, que as disfrutedes!


"Juana La Loca" do director español Vicente Aranda , narra a historia de amor de Juana, filla dos Reis Católicos, Isabel e Fernando. Casou con Felipe O Fermoso ó que coñeceu a través dun retrato. A pesar de ser un matrimonio de interese político, amañado a través das relacións diplomáticas entre España e Flandes, Juana namorouse perdidamente do seu home. Felipe namora a moitas outras mulleres da corte tendo devaneos amorosos con éstas. Juana morre cos ciumes... Un día de moitísima calor en Castela, tras participar nun torneo, Felipe bebe, moi sedento, un vaso de auga xeada. Isto lle provoca a morte. Juana tolea, morre o seu grande amor...



"Juana de Arco" do director Victor Fleming e protagonizada pola fermosa Ingrid Bergman, narra a historia dunha granxeira francesa que no século XV tivo unhas visións que lle aconsellaron a sublevación do seu pobo contra Inglaterra. Capturada polos seus inimigos foi queimada na fogueira acusada de bruxa. Esta película de 1948 recibíu catro Óscars da Academia de Holliwood: Mellor Vestiario, Mellor Actriz, Mellor Actor Secundario e Mellor Banda Sonora. Ao longo da historia do cine podemos disfrutar de varios remakes de Juana de Arco.


Outras películas deste xénero que podedes atopar na biblioteca son "1492, la conquista del paraíso" de Ridley Scott (película sobre a conquista de América),"Napoleón" de Sacha Guitry (film que mestura a expansión militar de Napoleón e a súa incrible historia de amor), "El joven Lincoln" de John Ford ( a historia dun dos máis importantes presidentes dos EEUU), "La vida privada de Enrique VIII" de Alexander Korda (film sobre os diferentes matrimonios deste rei inglés do século XVI), e moitas máis...

jueves, 10 de marzo de 2011

Isadora Duncan: Bailando á vida

Añadir imagen
Esta muller revolucionou o mundo da danza, foi unha gran artista, crítica de arte e unha gran defensora dos dereitos da muller. Naceu en San Francisco en 1878, o seu nome era Ánxela, pero desde pequena é coñecida como Isadora. Cando tiña cinco anos, a súa familia sabía con toda certeza que a rapaza sería unha excelente bailarina. Aos dez anos xa estaba nun colexio especial para o ensino da danza. Aos dezasete traballou en New York xunto ao dramaturgo Augustin Daly, que lle deu a oportunidade de actuar en varios escenarios de EEUU. Máis tarde, Isadora foise a Inglaterra para estudiar danza grega, presentando en Londres excelentes actuacións. O éxito obtido abriulle as portas nos escenarios europeos, recorrendo Francia, Italia e Grecia, lugar este último donde creou un templo da danza. Máis tarde abriu en Berlín unha escola de ballet. Isadora tivo unha vida triste, morreron tres dos seus fillos en tráxicas circunstancias, non puido volver aos EEUU acusada de comunista., tivo problemas coa bebida, varios intentos de suicidio... A súa vida foi tamén moi revolucionaria; viaxou por toda Europa, era atea, bisexual, social-revolucionaria, partidaria da URSS, tivo moitísimos amantes...En 1926 escribe a obra "A miña vida" e morre en 1927, estrangulada por un longo chal que se lle enganchou nunha roda do seu automóbil mentres conducía.
Melanie García Vázquez
Publicado por A Balsa da Medusa

Mulleres con sedónimo masculino



Durante moitos séculos, o predominio dos homes no mundo da creación artística foi absoluto. Moitas mulleres utilizaron seudónimos masculinos na súa faceta creadora. É o caso de George Sand (Armandine Dupin) ou a española Fernán Caballero (Cecilia Böhl de Faber), dous famosos exemplos coñecidos por todos nós. Era unha maneira de evitar a discriminación polo simple feito de ser unha muller creadora, para que a súa obra fora tratada con respeto e para poder publicala. Moitas destas mulleres nunca chegaron ver o seu nome real nun libro publicado, senón o seu seudónimo masculino.

Mulleres que adoptaron un seudónimo masculino para poder ver publicada a súa obra foron Mary Ann Evans (George Elliot), Armandine dupin (George Sand), as irmás Emily, Charlotte e Anne Brontë (Currer, Ellis e Acton Bell), Karen Blixen (Isak Dinessen) En España, ademáis de Cecilia Böhl de Faber (Fernán Caballero), nomear a Caterina Albert (Víctor Catalá)

O 8 de marzo, Día da Muller Traballadora vai dedicado a elas. Como actividade nesta data tan especial podemos buscar algunhas obras representativas destas mulleres que vivían nun mundo de homes.