lunes, 30 de noviembre de 2009

ROMA EN GUERRA





Grazas a colaboración coa asociación Terra Copora, os ùltimos 15 días no centro puidemos gozar dunha das exposicións máis visitadas durante o último Lucus Augusti: Roma en guerra, na que os alumnos/as contemplaron todo tipo de armas, como espadas, pillum (lanzas da época) ou arcos, ademais de armaduras, escudos, e un conxunto abraiante de cascos.
Completaba a exposición unha maqueta dun campamento romano que non deixou indeferente a ninguén pola súa calidade tecnica.

sábado, 21 de noviembre de 2009

O NENO E O VELLO


Visitounos o venres 20 de novembro Claudio Rodríguez Fer nunha ponencia organizada pola biblioteca pública do Concello. Sendo moi novo foi profesor agregado de Lingua e Literatura Españolas de ensino medio por oposición libre en Salamanca e catedrático das mesmas materias por oposición libre en Madrid. Logo opositou á titularidade universitaria. Profesor das Universidades da Cidade de Nova York, da Alta Bretaña en Rennes e de Santiago de Compostela. Dirixiu o Encontro Internacional sobre José Ángel Valente de 1993 e actuou como padriño no seu doutoramento Honoris Causa pola Universidade de Santiago de Compostela. Así mesmo, dirixiu diversos congresos e encontros e participou en numerosas actas, enciclopedias e revistas europeas e americanas. Na súa visita falou da amizade cun dos escritores galegos máis recoñecidos xa que é especialista na obra de Ánxel Fole, publicou A Galicia misteriosa de Ánxel Fole (do Castro, 1981), Ánxel Fole. Vida e obra (Xerais, 1997), ou O mundo lucense de Ánxel Fole (Galería Sargadelos, 1997). Unha amizade que nace cando era só un adolescente interesado pola figura dun escritor moito maior que paseaba paseniño as rúas de Lugo.

jueves, 19 de noviembre de 2009

HISTORIA DUNHA FOTO: O XERADOR por Lucía


Esta imaxe está datada no ano 1967. Na fotografía, estase a celebrar unha voda. Como ben se pode apreciar trátase dunha voda celebrada no mundo rural, en concreto en Vilasante, Antas de Ulla.
Na foto aparecen seis persoas: á esquerda atópanse algúns dos invitados máis achegados, á dereita os noivos e no centro meu bisavó Antonio.
Meu bisavó Antonio era agricultor aínda que tamén facía traballos de electricista, como foi no caso desta voda... O aparello que aparece diante del é unha xerador de electricidade que construíu el cun motor dunha máquina de mallar que era da súa propiedade.
Por esas datas, nos anos 60, estaban baixo a ditadura de Franco, polo que a vida no medio rural contaba con bastantes dificultades, como por exemplo a falta de luz. Ese foi o motivo polo que se creou este xerador, para poder ter luz no banquete posterior á cerimonia. Estes banquetes sempre se celebraban na casa. Aquel día o banquete deuse no palleiro dun veciño, xa que era o lugar máis cómodo que había e o máis amplo.
Foron catro as causas principais que se apuntaron para explicar a restrición eléctrica da posguerra. En primeiro lugar, é sabido que as autoridades do réxime franquista recorreron á pertinaz sequía para dar explicación ao problema eléctrico. Sen negar o incuestionable argumento meteorolóxico e a súa influencia, os empresarios da época achegaron outros dous de maior calado: por unha banda, a ausencia de unidade de explotación, é dicir, dunha rede única e, por outra, a conxelación das tarifas. A cuarta causa o aumento crecente do consumo.

miércoles, 18 de noviembre de 2009

HISTORIA DUNHA FOTO: RETORNADOS por Vicente


Na fotografía aparecen tres nenos, a da esquerda é miña bistía Elena, no medio está miña avoa Luz e a dereita meu outro bistío Manuel, xunto a eles o seu pai, Luís, e unha señora que é a súa irmá, xa que a nai emigrou ós poucos meses de ter a Elena.
A muller de Luís, Aurora emigra a Cuba como ama de cría dos fillos duns señores acomodados, xa que nesa época era costume que as mulleres ricas non deran o peito ós seus fillos para non estragar a súa figura, e o que facían os señores ricos era contratar a mulleres para alimentar ós seus fillos. Aurora volta tres meses despois de marchar tivo porque non resistía a ausencia dos seus pequenos, sobre todo da súa recen nacida filla Elena.
Esta é unha foto de finais do 29, principios do 30, é dicir da época final da ditadura de Primo de Rivera (1923-1930). Esta foi unha época moi difícil por mor das consecuencias do crac do 29 e a profunda crise económica mundial que levaron a moitos galegos a emigrar. O galego emigraba baixo dous signos: un, que o empurraba fóra da súa terra na procura de mellor situación económica e outro que o facía regresar. Así temos que, sendo o país que dá maior porcentaxe de emigración, tamén somos, curiosamente, o que maior índice de retornados temos por número de emigrantes.

martes, 17 de noviembre de 2009

HISTORIA DUNHA FOTO: PASODOBRE por Iago


A imaxe data do ano 1959 en plena época franquista. Nesta foto aparecen de esquerda a dereita Suso e Pili que daquela eran mozos, e un pouco máis a dereita atopábase Conchita (a miña avoa) e Antonio. A foto foi sacada nas festas en Sirgal no día oito de xuño, xusto debaixo da igrexa, os dous homes ían vestidos de traxe con garabata, a roupa dos domingos , as dúas mulleres ían con vestido de chaqueta. A foto sacouse no campo da festa no que normalmente había un grupo de gaitas ou unha banda pequena, bailábanse na súa maioría pasodobles, agarrados pero mantendo as distancias. Coñécese como pasodobre o baile orixinado en España cara a 1533 e 1538 no cal a muller desenvolve un papel importante. Ela é utilizada con (normalmente) o paso 69 (libro de pasos). Utilizado en varias rexións para a celebración de eventos. Foi unha parte moi importante para o desenvolvemento do país. É, ademais, un dos poucos bailes de parella que se seguen conservando hoxe en día; está presente en moitas festas (verbenas populares) e segue formando parte da tradición de todas as rexións de España. A principios de século relacionouse co garrotín, un baile de parella xitano, bastante vivo e repetitivo. Tamén se cre que este baile puido orixinarse en Francia, onde se chamou pas-redouble, tocado por bandas para marchas militares desde 1780. Desde este país foise desenvolvendo e estendendo a outros territorios como unha marcha rápida de infantaría que regulaba o paso dos soldados.

CALENDARIO CLUBES DE LECTURA

Preme na imaxe para aumentalo!.

ANXO FARIÑA E OS MEGATOXOS



O martes día 10 de novembro, visitou o noso centro Anxo Fariña o creador dos Megatoxos.
A súa conferencia foi moi didáctica incidindo no proceso creativo como novelista e debuxante á vez. Dende aquí animámosvos a ler aventuras tan interesantes como A espada esmeralda, Ed. A nosa Terra (2008). Nela Ruxe, Lúa, Faísca e Ninfa están a vivir un curso escolar do máis emocionante. Tras desenvolver por accidente estraños poderes, un milleiro de problemas comezan a xurdir nas súas vidas. Na procura dunha solución para a súa mutación xenética, viaxarán desta vez ao medievo, onde atoparán un antigo e misterioso mosteiro no que nada é o que parece. Nesta aventura, os Megatoxos deberán medir a súa intelixencia e valor entre códices medievais, nunha biblioteca chea de enigmas e perigos, situación que porá en xogo a súa amizade.

miércoles, 4 de noviembre de 2009

SAN CRISTOVO por Judith



Esta foto foi sacada un 18 de xullo de 1964 na estrada principal de Antas de Ulla pola festa do San Cristovo. En Antas aínda se segue a celebrar esta festa despois dunha tradición de máis de 50 anos. Esta festa é diferente as demáis xa que a xente preparaba o coche, o camión, a moto ou incluso (os nenos pequenos) a súa bicicleta con globos , cintas , frores... para ser bendicida polo cura ó rematar a misa. Logo os veciños facían unha comida no campo todos xuntos, mentras tocaba unha orquestra, charanga, banda...Se facía boa noite os veciños voltaban a reunirse para cear, ó rematar, o Concello repartía premios ós automóviles mellor compostos.

Hai 50 anos, baixo a ditadura Franquista a xente non dispuña de moitos medios de transporte e case tódolos coches que había eran iguais ou da mesma marca, o máis abundante era o Seat 600 debido a que era o coche máis ecónomico de ese momento. Tamén algúns veciños tiñan tractores, pero eran os menos xa que o soldo non lles permitía compralos porque verdadeiramente eran caros. Meu avó era un dos poucos que mercara un tractor, o cuarto do concello e da parroquia o primeiro, polo cal os veciños pedíanlle axuda para os traballos da terra, que era no que se baseaba fundalmentalmente a economía naquela época. Luís. Os meus bisavós mercáronlle este tractor o meu avó Luís cando acabou de estudiar para capataz agrícola en Bastiagueiro (A coruña). Costou 225.000 pesetas. No mesmo verán levouno a bendicir pola festa. Pola mañá meu avó vestiuse elegante, con traxe, e montou no tractor con outros veciños, que non tiñan en que ir para a festa se non era andando.

MICRORRELATOS DE TERROR: O GAÑADOR


Un rapaz aparentemente normal que viviu, aparentemente, nunha aldea normal foi asasinado a pasado luns.
A vítima chamábase Xoán ía de camiño a casa cando ocorreu a desgraza. Esa tarde dirixíase a mercar uns tomates para que a súa nai pidese cociñar. Cando se deu conta, fixérase de noite, xa que se entretivera vendo uns tebeos, pero el non supoñía, para nada, o que lle ía ocorrer.
Camiñaba tranquilo e tatarexando unha canción cando de súpeto oíu uns pasos. Virouse, pero non viu nada, e seguiu co seu camiño. Volveu oír os pasos tres ou catro veces máis, pero nunca aparecía ninguén.
Unha das veces oíu os pasos de novo, pero decidiu que non miraría.
Cando xa estaba chegando a casa, os pasos fixéronse máis fortes e rápidos, pero xa non tivo tempo para reaccionar....
Ó día seguinte, un veciño avisou inmediatamente á policía cando viu o cadaver, pero nunca máis se soupo nada do caso.
Ninguén coñecía a causa desa morte.
Ninguén menos eu, que coñezo perfetamente os xestos, as miradas e os gritos desafogados de Xoán!.
MARÍA RICO (3º ESO B)

lunes, 2 de noviembre de 2009

Punto e liña

Os alumnos de 1º da ESO están a traballar a unidade didáctica referente aos elementos da linguaxe visual; o punto e a liña. E están feitos uns verdadeiros artistas aqui tedes unha mostra da súa creatividade: