martes, 29 de abril de 2014

85 anos con Tintin



O reporteiro máis famoso cumpliu este ano 85 anos desde que fixera a súa primeira aparición en xaneiro do ano 1929. O personaxe de Hergé é o máis recoñecido do comic europeo.

Tintín é  un periodista intelixente e curioso, convertido en detective cuxa búsqueda de viláns, criminais e de tesouros o leva ao longo de todo o mundo. Hergé baseou as súas  historias en feitos do mundo real e en culturas diversas.


"Las Aventuras de Tintin" reúne  un total de 24 álbumes.O 10 de enero de 1929 Hergé publicou por entregas por primeira vez en Le Petit Vingtième. A primeira aventura de Tintin foi unha viaxe a URSS. A esta aventura sumáronse "Tintin en el Congo", "Tintin en América", "Los cigarros del faraón", "La isla negra" entre outros.

Aquí Tintin visita Inglaterra e Escocia

Un sinfin de carismaticos personaxes acompañan a Tintin nas súas  aventuras como o capitán Haddock, o profesor Tornasol, os detectives Hernández e Fernández e a  cantante Bianca Castafiore.

As aventuras destes personaxes están  ambientadas en escenarios reais dos cinco continentes, e en lugares imaxinarios creados por Hergé, tales como Syldavia ou San Theodoros.

Cristina de Plástica e o seu alumnado expoñen estes días no hall principal do IES de Monterroso un percorrido sobre  as
aventuras de Tintin e o seu inseparable Milu.



"Tintin en el Congo" desde unha perspectiva moi colonialista

martes, 22 de abril de 2014

23 de abril: Día do Libro



Nesta pequena homenaxe a Gabriel García Márquez lembramos algunha das frases contidas nas súas obras máis célebres: 


"La peor forma de extrañar a alguien es estar sentado a su lado y saber que nunca lo podrás tener"



"La memoria del corazón elimina los malos recuerdos y magnifica los buenos, y gracias a ese artificio, logramos sobrellevar el pasado."



"El problema del matrimonio es que se acaba todas las noches después de hacer el amor, y hay que volver a reconstruirlo todas las mañanas antes del desayuno"



"El día que la mierda tenga algún valor, los pobres nacerán sin culo"



"Ningún lugar en la vida es más triste que una cama vacía"



"Hay que ser infiel, pero nunca desleal".



"El secreto de una buena vejez no es otra cosa que un pacto honrado con la soledad"



"Los seres humanos no nacen para siempre el día en que sus madres los alumbran, sino que la vida los obliga a parirse a sí mismos una y otra vez"



"Lo más importante que aprendí a hacer después de los cuarenta años fue a decir no cuando es no"



"Así es -suspiró el coronel-. La vida es la cosa mejor que se ha inventado"



23 de abril: Día do libro



"Muchos años después, frente al pelotón de fusilamiento, el coronel Aureliano Buendía había de recordar aquella tarde remota en que su padre lo llevó a conocer el hielo. Macondo era entonces una aldea de 20 casas de barro y cañabrava construidas a la orilla de un río de aguas diáfanas que se precipitaban por un lecho de piedras pulidas, blancas y enormes como huevos prehistóricos. El mundo era tan reciente, que muchas cosas carecían de nombre, y para mencionarlas había que señalarlas con el dedo”.


"El invierno se precipitó un domingo a la salida de misa. La noche del sábado había sido sofocante. Pero aún en la mañana del domingo no se pensaba que pudiera llover. Después de misa, antes de que las mujeres tuviéramos tiempo de encontrar un broche de las sombrillas, sopló un viento espeso y oscuro que barrió en una amplia vuelta redonda el polvo y la dura yesca de mayo. Alguien dijo junto a mí: “Es viento de agua”. Y yo lo sabía desde antes. Desde cuando salimos al atrio y me sentí estremecida por la viscosa sensación en el vientre. Los hombres corrieron hacia las casas vecinas con una mano en el sombrero y un pañuelo en la otra, protegiéndose del viento y la polvareda. Entonces llovió. Y el cielo fue una sustancia gelatinosa y gris que aleteó a una cuarta de nuestras cabezas. Durante el resto de la mañana mi madrastra y yo estuvimos sentadas junto al pasamano, alegre de que la lluvia revitalizara el romero y el nardo sedientos en las macetas después de siete meses de verano intenso, de polvo abrasante. Al mediodía cesó la reverberación de la tierra y un olor a suelo removido, a despierta y renovada vegetación, se confundió con el fresco y saludable olor de la lluvia con el romero."


"Cien años de soledad" de Gabriel García Márquez.  


O meu primeiro contacto coa obra de Gabriel García Márquez foi de pequena, no colexio. Era o ano 1982,  data na que o escritor recibía o Premio Nobel de Literatura. A profesora de Lingua e Literatura, Carmucha se chamaba,  entregounos unha folla fotocopiada con diversos fragmentos de novelas do recente Nobel. Tratábase  do inicio das súas obras máis destacadas ata aquel momento.  "Cien años de soledad", "El coronel no tiene quien le escriba", "El otoño del patriarca". Non lembro as obras exactamente. Sei que na clase fixemos unha lectura en alto e que Carmucha nos falou sobre o realismo máxico. O que si podo dicir é que foi a orixe de moitas lecturas posteriores nas que descubrín o fermoso e máxico universo deste gran xenio da literatura universal.





martes, 8 de abril de 2014

Cineforum: "Ágora"


Na tarde de onte os alumnos de 2º ESO asistiron a unha sesión de Cineforum na biblioteca do IES de Monterroso. Erica Gayoso Lidia Lemos e  Lara Santoalla presentaron o filme dirixido polo director español Alejandro Amenábar.
Antía Pereiro, Martín Rivas e Brandan Martínez foron os encargados de dirixir o debate tras o remate da película cos espectadores.

Esta actividade representa o remate da conmemoración do Día da muller. Os rapaces escolleron este filme entre outros que amosaban o papel da muller en ámbitos moi variados. 

Hipatia de Alexandría é  a personaxe principal de"Agora". É filósofa, astrónoma e matemática nun mundo dominado polos homes. A sabiduría, a intolerancia e o amor son os temas principais desta película cuxa acción se sitúa na cidade de Alexandría