miércoles, 17 de octubre de 2012

Perdidos nunha illa deserta...



Como o libro estrela da semana é "Robinson Crusoe" de Daniel Defoe, os alumnos e alumnas de 1º ESO na súa Hora de Ler, imaxinaron o que farían nunha illa deserta despois dun naufraxio sendo eles os únicos supervivintes...
Amosamos algúns dese relatos nos que os rapaces puxéronse na pel de Robinson:

"Eu, se estivera soa nunha illa deserta, o que faría é buscar inmediatamente comida e  froita. Logo estaría á espera  dalgún barco e buscaría a alguén que estivera na illa. Faríame unha coviña a base de follas que me fixera de cama. O resto dos días faría lume e comería algo quente como
 pescado ó lume. Pero penso que coa idade
 que teño morrería..."
 Tamara Ruiz Penas

"Yo contaría los días tal como hizo Robinson Crusoe y buscaría fruta, y, con madera, una pequeña cesta para guardarla. Intentaría explorar toda la isla y buscar algún superviviente más. Haría algún tipo de señales de humo para que un barco pudiera rescatarme y haría un refugio para dormir y pasar la noche a resguardo"
Marco López Noguerol

"Lo primero que haría en una isla desierta, sería explorarla en busca de comida y  bebida. Igual algún otro superviviente hace lo mismo que yo y nos encontramos...Luego me concentraría en buscar un sitio despejado para pasar la noche. Al despertar por la mañana, escribiría en la arena, los días que pasan. Unos días podría sobrevivir comiendo fruta y bebiendo agua, pero muchos...no lo creo. "
Xeila Torres Almuiña

Andry Milan de 1º BAC  tamén se animou a imaxinar a supervivencia nunha illa deserta:

" Si yo naufragase, primero que todo, haría un estudio de la situación durante varios minutos ordenando en mi cabeza las prioridades necesarias para mi superviviencia sin dejarme llevar por el pánico (bebida, alimento y refugio como necesidades básicas) Una vez planeado, empezaría a adrentarme en la isla, poco a poco y con cuidado, observando con detenimiento la forma de los árboles, o incluso buscandos espacios abiertos pero cubiertos (ya sean por ramas o hojas) donde resguardarme de la lluvia. En el caso de la alimentación, lo prioritatio sería saber que es lo que estoy comiendo, por lo tanto,( a no ser por falta de cualquier otro tipo de alimento y la casi inminente muerte) no comería aquella fruta que desconociese. Una vez conseguidas las necesidades mas importantes, me ocuparía de adentrarme un poco más en la isla, buscando descubrir con quien comparto tierra y para saber a que puedo llegar a enfrentarme en caso de problemas. Todo esto sin perderme en la isla, teniendo siempre claro como llegar al mar y visitándolo varias horas al día por si pasasen barcos (tener siempre preaparado, como necesidad secundaria, una hoguera o algún método para que te vean dado el caso). Y, como punto a tener más que en cuenta, saber quien soy, y estar siempre en mis cabales, sin volverme loco."

Isabel, profesora de Sociais tamén aportou algo:

"O sono de calquera; 
unha illa tropical con mar de cor turquesa, augas cálidas, area branca e fina...
E, sen embargo, a máis absoluta soidade...
Imposible a supervivencia para un ser humano... o drama da nada ...
A morte en vida."


No hay comentarios:

Publicar un comentario