Despois dunha longa estadía en Québec, o escritor Xabier Louzao volve a
Galicia e atopa as cartas que o seu amigo Adrián lle escribira na súa
ausencia. Unhas cartas que, nunha espiral de enigmas, descobren os
estraños sucesos que está a vivir Adrián na súa nova casa e que levan a
Xabier a acudir na súa axuda. Pero alí, na v
ella
casa colonial, os dous amigos terán que enfrontarse a misterios que tal
vez as persoas nin tan sequera somos quen de imaxinar. A narración está
estruturada ó xeito das monecas rusas: unha voz (en terceira persoa)
que dá paso a outra voz (en primeira), que a súa vez dá paso tamén a
outra voz (tamén en primeira persoa). E cando esta acaba, unha
recuperación escalonada e simétrica das voces anteriores. Cartas de
inverno recibiu o Premio Rañolas, ó mellor libro infantil e xuvenil
galego do ano 1995.
As alumnas de Reforzo de 2º ESO B opinan:
Noelia Torres: "Pareceume un libro con moito misterio e iso gústame. Tamén me gustou a investigación a través das cartas. Dos personaxes quédome con Adrián o pintor"
Laura Vázquez: O final, ao ser moi aberto, decepcionoume, xa que non sabes exactamente como acaba"
Andrea Torres: Gustoume bastante o libro, xa que deixa á imaxinación o final. Sospéitase que morreron pero cada un pode imaxinar calquer cousa..."
Xoana: Non me gustou demasiado o final, o ser tan aberto...paréceme que queda inconcluso"
Eliana: Aínda non o rematei de ler pero si que me gusta xa que o misterio e a investigación son temas do meu agrado"
No hay comentarios:
Publicar un comentario